پاک کردن صورت مسئله به جای حل مشکلات معیشتی

متاسفانه در کشور ما پاسخگویی و شفافیت و شایسته سالاری وجود ندارد و این باعث نارضایتی و بی اعتمادی مردم شده است. در شرایطی که مسوولین باید مراعات حال مردم را بکنند، مناطق روستایی و حاشیه نشین های شهری از سوی برخی مراکز دولتی تخریب می شود چرا که به جای حل مسئله حاشیه نشینی و بدمسکنی جامعه در حال پاک کردن صورت مسئله هستند.

خانه های حاشین نشینان را تخریب می کنیم و مردم را در وضعیت تشدید مشکلات اقتصادی و معیشتی و فقر و بیکاری گسترده آواره می سازیم که به شهرها و روستاهای خودشان بازگردند درصورتیکه اگر امکانات در شهرها و روستاهای خودشان بود که به کلانشهر ها مهاجرت نمی کردند. مردم در حال حاضر نیاز دارند تا دولت و ادارت و سازمان های وابسته درکشان کنند نه اینکه در این وضعیت خانه بر سر آنها خراب شود و آواره شوند.

حذف حاشیه نشینی با روش های موجود راه حل نیست. تداوم این روش ها نارضایتی مردم را تشدید می کند. مردم در بحران معیشتی و تحریم هستند.  این نارضایتی ها و ناراضی سازی ها خوشایند نیست و در نهایت به همان سخنان اول مصاحبه میرسیم که دست های پشت پرده برای نارضایتی مردم و تشدید بحران اجتماعی وجود دارد.

«تخریب آلونک‌های فقرا» خلاف حقوق انسانی است

اولین وزیر رفاه و استاد برنامه ریزی و طراحی شهری و منطقه‌ای در دانشگاه شهید بهشتی گفت: هر انسانی که در شهر زندگی می‌کند، همانقدر حق دارد که من حق دارم. نمی‌توانیم بگوییم که او بی‌دلیل از روستا به اینجا آمده است. حق مهاجرت حق هر کسی است که به شهر آمده و در آن زندگی می‌کند.

«محمدحسین شریف‌زادگان» اولین وزیر رفاه و استاد برنامه ریزی و طراحی شهری و منطقه‌ای در دانشگاه شهید بهشتی درباره

این استاد دانشگاه سپس با اشاره به کتاب «عدالت شهری» که به بررسی ویژگی‌های یک شهر عادلانه می‌پردازد، گفت: خانم فاینشتاین، استاد دانشگاه هاروارد در آنجا توضیح می‌دهد که شهری عادله است که همه گروه‌های اجتماعی از آن بهره‌مند شوند، به‌ویژه گروه‌های فرودست. امروز اگر کسی در یک گوشه شهر یک آلونک بسازد، آن را تخریب می‌کنند. از نظر قوانین و مقررات شهری، می‌توانند طبق ماده صد، آن را تخریب کنند، اما از نظر انسانی چه؟ هر انسانی که در شهر زندگی می‌کند، همانقدر حق دارد که من حق دارم. نمی‌توانیم بگوییم که او بی‌دلیل از روستا به اینجا آمده است. حق مهاجرت حق هر کسی است که به شهر آمده و در آن زندگی می‌کند.

شریف زادگان افزود: مدیران شهری وظیفه دارند که برای این افراد نیز تمهیداتی فراهم کنند و نمی‌توانند آن‌ها را طرد کنند. همه افرادی که در شهرها زندگی می‌کنند، حق حیات دارند. به زعم فقر و نابرابری نمی‌توانیم این‌ها را طرد کنیم. باید برای آن‌ها راه‌حلی پیدا کنیم. برای مثال در بندرعباس، یک خانم سرپرست خانوار با چند بچه زندگی می‌کرد و آن‌ها یک خانه غیررسمی ساخته بودند. ذیل ماده ۱۰۰، شهرداری با بولدوزر به تخریب آن خانه پرداخت. بچه‌ها و خانم هم گریه می‌کردند و مردم نیز نظاره‌گر بودند. از نظر اجرای قانون این کار درست بود و هیچ مشکل قانونی ندارد. اما قانونی که حقوق انسان‌ها را زیر پا بگذارد، مشکل دارد. این حق هر کسی است که اختیار دارد و می‌تواند مهاجرت کند. یک شهر باید ظرفیت این را داشته باشد که این مسائل را حل و فصل کند. ما می‌توانیم بگوییم که حق نسبت به شهر برای فرودستان به رسمیت شناخته شده است، اما نه در قوانین.

وی افزود: پس از انقلاب، همه‌ی آن‌ها که اسکان غیررسمی اطراف تهران داشتند به خدماتی نظیر آب، برق و تلفن دسترسی پیدا کردند، اما این‌ها کافی نیست. بلکه باید این خدمات‌رسانی مدون‌تر و قانون‌مندتر باشد. همیشه تعارضاتی وجود دارد، ما باید سیاست‌هایی داشته باشیم که از مهاجرت افراد جلوگیری کند. در جایی که آن‌ها هستند، باید امکاناتی نظیر اشتغال، توانایی و شرایط اجتماعی فراهم باشد. این یک امر چند سویه است و به همین دلیل می‌گویند آمایش سرزمین ایران یکی از وظایفش این است که تعادل‌های منطقه‌ای را ایجاد کند و خدمات را به صورت متوازن در سراسر کشور توزیع کند، البته بر اساس مزیت‌های نسبی. جاهایی که استعداد دارند، باید استعدادهای منطقه را در نظر بگیرند. این کار موجب می‌شود که خدمات و امکانات در همه جا وجود داشته باشد تا مردم مجبور نشوند به شهرهای بزرگ مهاجرت کنند و مشکلاتی ایجاد شود.