src=”/files/fa/news/روه بین­الملل مانا به نقل از مریتایم اکسکوتیو؛ این پروژه در مرحله نخست، توسط شرکت فناوری زیست‌محیطی شانگهای Qiyao (وابسته به SMDERI-QET) اقدام به انتقال کشتی به کشتی (STS) مقدار ۲۵.۴۴ تن CO₂ جذب‌شده از کشتی کانتینری با پرچم پاناما به نام MV Ever Top به کشتی دریافت‌کننده Dejin 26 کرد. سپس این گاز از Dejin 26 به کامیون مخزن‌دار در اسکله‌ای در ژوشان، استان ژجیانگ منتقل شد. در مرحله بعد که به رهبری GCMD انجام شد، دی‌اکسیدکربن مایع‌شده (LCO₂) مسیر ۲ هزار کیلومتری را طی کرد تا به کارخانه مشترک شرکت Greenore و شرکت فولاد Baotou در منطقه خودمختار مغولستان داخلی ( با کشور مغولستان مرز مشترک دارد اما جزئی از خاک چین محسوب می­شود) برسد. در این کارخانه، گاز جذب‌شده برای تولید کربنات کلسیم سبز و با کربن پایین مورد استفاده قرار گرفت؛ ماده‌ای کلیدی در صنعت ساخت‌وساز پایدار.

همکاری چندجانبه بین‌المللی برای تکمیل زنجیره کربن

به گفته GCMD، این پایلوت در همکاری نزدیک با شرکت‌های Evergreen Marine، Dejin Shipping، کمیسیون حمل‌ونقل شهری شانگهای (SMTC)، اداره ایمنی دریایی شانگهای (SMSA)، گروه بندر بین‌المللی شانگهای (SIPG)، گمرک و بازرسی مرزی شانگهای اجرا شد.

این پروژه توانست نشان دهد که دی‌اکسیدکربن جذب‌شده در کشتی می‌تواند نه‌تنها از نظر دریایی بلکه در صنعت خشکی نیز بازیافت شده و به عنوان ماده اولیه صنعتی مورد استفاده قرار گیرد.

برنامه ارزیابی زیست‌محیطی و بررسی علمی

GCMD اعلام کرد که یک ارزیابی چرخه عمر (LCA) برای بررسی میزان واقعی کاهش گازهای گلخانه‌ای در حال انجام است. داده‌های مربوط به کیفیت و مقدار CO₂ از طریق نمونه‌گیری در کل مراحل جمع‌آوری شده و قرار است برای تأیید ثالث به جامعه طبقه‌بندی DNV نروژ ارسال شود.

پروفسور لین لو، مدیرعامل GCMD در این‌باره گفت: «این پایلوت گامی بزرگ در نشان دادن امکان ادغام CO₂ جذب‌شده در دریا با اقتصاد دایره‌ای کربن است. ما با انجام ارزیابی‌های دقیق، تأثیرات اقلیمی این فرآیند را از ابتدا تا انتها بررسی می‌کنیم تا نشان دهیم OCCS می‌تواند به ابزاری معنادار برای کربن‌زدایی تبدیل شود.»

تریسی چن، معاون ارشد شرکت Greenore نیز افزود: «با تبدیل CO₂ مایع‌شده به کربنات کلسیم سبز با خلوص بالا، ما توانستیم زنجیره ارزش کربن را در این پروژه تکمیل کنیم. در آینده، با اجرای پروژه‌های معدنی ساحلی Greenore، امکان استفاده محلی از CO₂ جذب‌شده و ذخیره آن فراهم می‌شود که کاهش مؤثر انتشار و پشتیبانی از گذار دریایی به سمت خنثی‌سازی کربن را امکان‌پذیر می‌سازد.»

چالش‌های کشف‌شده و آینده OCCS

GCMD اعلام کرد که این پروژه در نوع خود نخستین بوده و موفق شده تا چالش‌های واقعی در مسیر پیاده‌سازی مقیاس‌پذیر فناوری جذب کربن در کشتی‌ها را آشکار سازد.  یکی از این موانع، طبقه‌بندی قانونی CO₂ جذب‌شده است؛ زیرا در صورتی که به‌عنوان «پسماند خطرناک» شناخته شود، استفاده از آن ممنوع بوده و باید دفع شود.

اما GCMD با همکاری نهادهای مرتبط، توانست این ماده را به‌عنوان «کالای خطرناک» (hazardous cargo) طبقه‌بندی کند که استفاده صنعتی از آن را ممکن می‌سازد.

GCMD در مطالعات اخیر خود از جمله مطالعه COLOSSUS منتشرشده در می ۲۰۲۵ تأکید کرده که استفاده از CO₂ جذب‌شده در تولید بتن، می‌تواند ۶۰ درصد کاهش انتشار داشته باشد، زیرا جایگزین فرآیندهای بسیار آلاینده تولید سیمان می‌شود. همچنین جایگزینی سوخت‌های سنگین دریایی (HFO) با Bio-LNG یا بیودیزل حاصل از روغن پخت‌وپز مصرف‌شده، به‌ترتیب کاهش انتشار ۶۹ تا ۱۲۱ درصدی برای کشتی‌های مجهز به سیستم MEA ایجاد می‌کند.

با این حال، اجرای این فناوری همچنان با چالش‌های متعدد روبه‌رو است. پروژه‌ای مشترک میان GCMD، Stena Bulk و OGCI در سال گذشته، هزینه نصب سیستم جذب کربن بر روی کشتی Stena Impero را ۱۳.۶ میلیون دلار اعلام کرد که معادل ۷۶۹ دلار برای هر تن CO₂ جذب‌شده بود. هزینه‌هایی چون جریمه سوخت، جایگزینی محلول آمینی، نیروی انسانی، نگهداری و خدمات تخلیه نیز در این تحلیل‌ها شناسایی شدند.